Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Σαν άλλοτε...

  Τώρα που είναι καλοκαίρι και περνάμε περισσότερη ώρα σε ανοιχτούς και υπαίθριους χώρους με τα παιδιά μας, ας θυμηθούμε κάποια παιχνίδια από τα παλιά..
  Όσοι παίζατε κουτσό, πάρτε μια κιμωλία και σχεδιάστε στο έδαφος τετράγωνα με αριθμούς. Θυμηθείτε πού βάζαμε και εμείς ως παιδιά μονά και διπλά τετράγωνα ή αυτοσχεδιάστε μετρώντας δέκα τετράγωνα. Παρακινήστε τα μικρά παιδιά να διασχίσουν με κουτσό τα τετράγωνα χωρίς να πέσουν και χωρίς να ακουμπήσουν τα όρια της κιμωλίας.Παίξτε κι εσείς μαζί τους και θα δείτε ότι θα ξετρελαθούν.Νικητής είναι αυτός που καταφέρνει να περάσει όλη τη διαδρομή των τετραγώνων χωρίς πτώση και άγγιγμα των ορίων. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται όταν τα τετράγωνα γίνονται όλο και πιο μικρά.
  Αν ο διαθέσιμος για παιχνίδι χώρος είναι μεγάλος και η παιδική παρέα μεγαλύτερη, τότε πάρτε τη μπάλα και παίξτε "μήλα". Δύο παιδιά κάθονται αντικριστά κι απομακρυσμένα το ένα από το άλλο κι έχουν ανάμεσά τους τα υπόλοιπα παιδιά. Οι δύο ακρινοί πετούν ο ένας στον άλλο την μπάλα με σκοπό όμως να ακουμπήσουν κάποιο από τα άλλα παιδιά. Όποιον ακουμπήσουν τότε αυτός "καίγεται" και βγαίνει από το παιχνίδι. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα κάποιος να πιάσει την μπάλα και τότε αυτός κερδίζει μια "ζωή", όποτε μπορεί, ακόμη κι αν τον ακουμπήσουν, να μη βγει από το παιχνίδι.Οι "ζωές" αυξάνονται, όσο περισσότερες φορές κάποιος πιάσει την μπάλα. Το παιχνίδι τελειώνει όταν όλα τα παιδιά καούν και βγούν από το παιχνίδι. Τότε δύο άλλοι κληρώνονται και παίρνουν τη θέση τους στα άκρα και ξεκινά νέος γύρος.
  Ένα παιχνίδι βγαλμένο από τα παλιά είναι και το "λαστιχάκι". Πόσες νυν μαμάδες ως κορίτσια δεν πηδούσαν σαν τρελά σε διάφορα ύψη το λάστιχο που πιανόταν στα πόδια των φιλενάδων τους...Τι σας θυμίζω τώρα, ε...; Και γιατί απευθύνομαι μόνο σε μαμάδες; Γιατί η αλήθεια είναι ότι με το λαστιχάκι έπαιζαν κυρίως τα κορίτσια. Για το παιχνίδι αυτό χρειαζόμαστε ένα λάστιχο ραπτικής περίπου δύο μέτρων, το οποίο το ενώνουμε και το περνάμε κι από τα δυο πόδια δύο παιδιών, που κάθονται αντικριστά και σε τέτοια απόσταση ώστε το λάστιχο να τεντωθεί καλά. Το τρίτο παιδί πρέπει να "μπαινοβγαίνει" στο χώρο που της έχουν δημιουργήσει τα δύο άλλα παιδιά χωρίς να μπλεχτεί με το λάστιχο.Θα βάζει πότε το ένα πόδι μέσα, πότε το άλλο και πότε και τα δύο μαζί και πάντα θα τα βγάζει μετά έξω, χωρίς όμως να πατήσει ή να μπλέξει το λάστιχο. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται, όταν το σηκώνουμε το λάστιχο όλο και πιο ψηλά στα πόδια των ακρινών παιχτών. Όσες θυμάστε και διάφορα κόλπα "κεντήματος" που πραγματοποιούσαν οι πιο έμπειρες στο λαστιχάκι, διδάξτε τα στα παιδιά. Νικήτρια είναι αυτή που θα φτάσει το λάστιχο πιο ψηλά από τους υπόλοιπους, αφού πρώτα όμως έχει συμφωνηθεί πώς ακριβώς θα είναι το πρόγραμμα των αλμάτων μέσα κι έξω από το λάστιχο, ώστε όλοι οι παίκτες να εκτελούν τα ίδια άλματα.
  Αφήνουμε το λάστιχο και πάμε στο σκοινάκι. Ατομικό ή ομαδικό έχει πάντα ενδιαφέρον. Ως ομαδικό μπορεί να γίνει με τέσσερις το πολύ παίκτες.Ένα χοντρό και κάπως βαρύ σκοινί, που θα το πάρετε από το σιδερά της γειτονίας, περίπου τριών-τεσσάρων μέτρων κρατιέται από δύο παίκτες που κάθονται αντικριστά σε απόσταση περίπου 2,5 μέτρων.Οι παίκτες αυτοί γυρίζουν το σκοινί γύρω-γύρω και ο άλλος παίκτης (ή δύο παίκτες), που κάθονται ανάμεσα στους ακρινούς, πηδούν για να περάσουν από πάνω του. Κάθε φορά που γίνεται ένα πετυχημένο άλμα χωρίς να πιαστεί το σκοινί στα πόδια του μεσαίου παίκτη, αυτός μετράει κι έναν πόντο. Αν μπερδευτεί το σκοινί στα πόδια του, δίνει τη σειρά του στους άλλους και κρατάει αυτός το σκοινί. Νικητής είναι αυτός που θα πετύχει το μεγαλύτερο αριθμό αλμάτων. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται όταν οι δύο ακρινοί παίκτες γυρνούν με μεγαλύτερη ταχύτητα το σκοινί. Ατομικά το σκοινάκι το γυρίζει ο καθένας μόνος του πάνω από το κεφάλι του και κερδίζει όποιος πραγματοποιήσει τα περισσότερα άλματα. Στο ατομικό παιχνίδι το σκοινάκι είναι περίπου δύο μέτρων, ανάλογα και με το ύψος του παιδιού.
  Τα παιχνίδια δεν έχουν τελειωμό. Είτε είναι παλαιότερα είτε νεότερα είτε εφευρίσκονται από τα πιτσιρίκια μας αυθόρμητα, καλό είναι να ενισχύονται και να δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να εκτονωθούν και να ευχαριστηθούν με ομαδικές δραστηριότητες.Αυτές θα τα βοηθήσουν να χαρούν τους ανοιχτούς χώρους και να ξεχάσουν για λίγο τους περιορισμούς στην ένταση της φωνής και της κίνησης, που επιβάλλουν τα διαμερίσματά μας. Αυτές είναι που θα τα κάνουν να σας παρακαλούν να ξαναπάτε στο πάρκο ή στη μεγάλη βεράντα του Αντωνάκη, γιατί πέρασαν πολύ πολύ όμορφα και θέλουν και πάλι να παίξουν εκεί.Μην τους το στερήσετε λοιπόν για κανένα λόγο. Καλά να περνάτε!

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Αυτά που φοβίζουν κι αυτά που πονάνε...

Τι είναι οι Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες;
Οι Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (Ε.Μ.Δ.), ευρέως διαδεδομένες ως δυσλεξία,είναι μια ανομοιογενής ομάδα διαταραχών, οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές δυσκολίες στην πρόσκτηση και χρήση ικανοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογισμού ή μαθηματικής ικανότητας. Οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς στο άτομο, αποδίδονται σε δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και μπορεί να υπάρχουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου (Hammil, 1990). Οι Ε.Μ.Δ. διαφοροποιούνται από άλλες καταστάσεις μειονεξίας, όπως αισθητηριακές βλάβες ή νοητική καθυστέρηση, ωστόσο μπορεί να συνυπάρχουν με αυτές ή εξωτερικές επιδράσεις από το περιβάλλον του παιδιού. Ουσιαστικά χαρακτηρίζονται από απρόσμενη απόκλιση του γνωστικού δυναμικού του παιδιού και της επίδοσής του στο σχολείο, πράγμα που συνιστά και σημαντικό κριτήριο διάγνωσής τους (Παντελιάδου & Μπότσας, 2007). Συνεπώς, οι Ε.Μ.Δ. περιλαμβάνουν τρεις τομείς δυσκολιών: ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά.
Ανάγνωση: Οι Παντελιάδου και Μπότσας (2007) διακρίνουν ελλείψεις: α) στην αποκωδικοποίηση, β) στην ευχέρεια, γ) στην κατανόηση. Ενδεικτικά κάποια συμπτώματα της ειδικής μαθησιακής δυσκολίας στην ανάγνωση είναι:  
  • διάβασμα αργό, με δυσκολίες στο χειρισμό των φθόγγων,
  • ατνιμεταθέσεις, αντικαταστάσεις, παραλείψεις, προσθέσεις γραμμάτων, συλλαβών,
  • αντικατάσταση λέξεων με άλλες,
  • συχνές παύσεις,
  • επαναλήψεις χωρίων,
  • δυσκολία στην κατανόηση των πληροφοριών και στη διεξαγωγή συμπερασμάτων,
  • αδυναμία διάκρισης σημαντικών κι ασήμαντων λεπτομερειών,
  • αδυναμία χρήσης στρατηγικών κατανόησης,
  • αδυναμία συνδυασμού νεάς και υπάρχουσας γνώσης.
 Γραφή: Η ειδική μαθησιακή δυσκολία στη γραφή έχει διάφορες μορφές που αφορούν είτε τις ελλείψεις φωνολογικής επίγνωσης (δηλαδή της εκτίμησης των ήχων που απαρτίζουν τη λέξη) και ορθογραφικής είτε τα προβλήματα λεπτής κινητικότητας (κράτημα μολυβιού και τοποθέτηση σώματος) ή τα προβλήματα χωρικής αντίληψης (αντίληψη του χώρου της σελίδας και του κειμένου). Ενδεικτικά τα παιδιά με ειδική μαθησιακή δυσκολία στη γραφή εμφανίζουν τα ακόλουθα συμπτώματα (Kurtz, 1994. Barbe, Hackeney & Braun, 1984. Δημητρίου, 1994. Σπαντιδάκης, 2004.)  :
  • λανθασμένη τοποθέτηση σώματος και καρπού,
  • λανθασμένη επιλογή μικρών και κεφαλαίων γραμμάτων,
  • αστάθεια κι ασυνέπεια στο σχήμα, στην κλίση και στο μέγεθος των γραμμάτων,
  • κακή οργάνωση της σελίδας ως προς τις γραμμές και τα περιθώρια,
  • πολλά σβησίματα, διορθώσεις, μουντζούρες και γενική κακογραφία,
  • απροσεξία και γενικά δυσανάγνωστο γράψιμο,
  • ψιθύρισμα λέξεων κατά τη γραφή τούς, 
  • δυσκολία αντιγραφής σχημάτων,
  • σύγχυση κατακόρυφου κι οριζόντιου άξονα,
  • σύγχυση αριστερής και δεξιάς φοράς της γραφής,
  • δυσκολία στην αύτοματη γραφή γραμμάτων,
  • παράλειψη ή προσθήκη κι αντιμεταθέσεις γραμμάτων ή συλλαβών,
  • σύνδεση λέξεων μεταξύ τους (η λεγόμενη σιδηροδρομική γραφή).
Μαθηματικά:  Οι ενδείξεις ειδικής μαθησιακής δυσκολίας στα μαθηματικά (Johnson & Myklebust, 1967) αφορούν την αδυναμία του παιδιού: 
  • να κατανοήσει την αντιστοίχιση ένα προς ένα,
  • να κατανοεί τις αρχές της μέτρησης και να λογαριάζει σωστά,
  • να συνδυάζει οπτικά και ακουστικά σύμβολα,
  • να μαθαίνει τα συστήματα των αριθμών,
  • να οπτικοποιεί ομάδες αντικειμένων από μια ευρύτερη ομάδα,
  • να αποκτά τη διατήρηση της ποσότητας,
  • να εκτελεί πράξεις,
  • να κατανοεί τα μαθηματικά σύμβολα και τη διευθέτησή τους στη σελίδα,
  • να παρακολουθεί και να θυμάται τη σειρά βημάτων για τις διάφορες πράξεις,
  • να εφαρμόζει τα κατάλληλα βήματα πράξεων για την επίλυση προβλημάτων.
 Οι δυσκολίες τόσο στη γραφή και την ανάγνωση όσο και στα μαθηματικά γίνονται εμφανείς και αξιολογήσιμες ήδη από τις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού. Αυτό όμως δε συμβαίνει χωρίς ψυχικό κόστος για το παιδί, που βιώνει τις δυσκολίες ως σοβαρές αποτυχίες. Γι΄αυτό και συχνά τα παιδιά με Ε.Μ.Δ. εμφανίζουν και προβληματικές συμπεριφορές στην τάξη και στο σπίτι, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν να έρθουν αντιμέτωπα με την όποια δυσκολία τους.

Τι κάνουμε λοιπόν αν εντοπιστούν στα παιδιά μας συμπτώματα Ε.Μ.Δ.; 
Αρχικά, προσπαθούμε να μείνουμε ψύχραιμοι, για να μη μεταφέρουμε στα παιδιά το άγχος μας και το βάρος μιας υποτιθέμενης συμφοράς. Εξάλλου, δε χρειάζεται να βάλουμε σε κάποιο παιδί την ταμπέλα οποιουδήποτε προβλήματος, αν το παιδί δεν αξιολογηθεί από επίσημο κρατικό φορέα (τα κατά τόπους ΚΕΔΔΥ και τα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα) ή από κάποιο αξιόπιστο ιδιωτικό κέντρο, όπου διεπιστημονική επιτροπή θα διαγνώσει την ύπαρξη ή όχι ελλειμμάτων και δυσκολιών. Ούτως ή άλλως, οι ταμπέλες ποτέ δεν ωφέλησαν κανέναν, παρά μόνο έβλαψαν. Από εκεί κι έπειτα, εφόσον διαγνωστούν Ε.Μ.Δ. θα δοθούν και οι κατάλληλες κατευθύνσεις παρέμβασης και υποστήριξης του παιδιού, ώστε να κατορθώνει να διαχειρίζεται τις δυσκολίες του στο σχολείο του αλλά και στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Βιβλιογραφία 
 
 Barbe, W. Wasylyk, T.M., Hackeney, C. & Braun, L. (1984). Zaner-Bloser creative growth in   
   handwriting. Colombus, OH: Zaner-Boser.
Δημητρίου, Σ.. (1994). Λεξικό όρων γλωσσολογίας. Αθήνα: Καστανιώτης.
Hammil, D.D. (1990). On defining learning disabilities: An emerging consensus. Journal of Learning 
  disabilities, 23, 74-84.
Johnson, D.J. & Myklebust, H. (1967). Learning disabilities. New York: Grune & Stratton.
Kurtz, L.A.. (1994). Teacher idea exchange: Helpful handwriting tips. Teaching Exceptional Children,
  27(1), 58-59.
Παντελιάδου, Σ. & Μπότσας, Γ. (2007). Μαθησιακές Δυσκολίες: Βασικές Έννοιες και χαρακτηριστικά
  Θεσσαλονίκη: Γράφημα.
Σπαντιδάκης, Ι. (2004). Προβλήματα Παραγωγής Γραπτού Λόγου Παιδιών Σχολικής Ηλικίας.
  Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. 






Ξεχωριστά κι αγαπημένα παραμύθια.

Παραδοσιακό παραμύθι

Ο γάμος της Ποντικούλας

Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν μια οικογένεια ποντικών.
Ο μπαμπάς ο πόντικας, η μαμά η ποντικίνα και η μοναχοκόρη τους η ποντικούλα.
Τέτοια όμορφη ποντικούλα δεν υπήρχε πουθενά! Ο πόντικας και η ποντικίνα μεγάλωσαν την κόρη τους όσο καλύτερα μπορούσαν και όταν μεγάλωσε για τα καλά, αποφάσισαν να την παντρέψουν.
Με ποιόν όμως; Ήθελαν τον καλύτερο!
- Ποιος είναι ο καλύτερος;
Σκέφτηκαν, σκέφτηκαν και τελικά τον βρήκαν!
- Ο ήλιος, είπαν και οι δυο μαζί, και έτριψαν τα μουστάκια τους ευχαριστημένοι.
Ετοιμάστηκαν την άλλη μέρα και ξεκίνησαν να βρουν τον ήλιο. Περπάτησαν, περπάτησαν και κάποτε έφτασαν στο παλάτι του ήλιου. Εκείνος τους καλοδέχτηκε και τους ρώτησε για το σκοπό της επίσκεψής τους.
- Να, του είπαν, έχουμε μια πολύ καλή και όμορφη κόρη, την ποντικούλα μας. Είναι καιρός να την παντρέψουμε και σκεφτήκαμε εσένα για γαμπρό, γιατί είσαι ο καλύτερος.
Ο ήλιος χαμογέλασε και είπε:
- Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε, αλλά δεν είμαι εγώ ο καλύτερος.
- Μα πώς; ρώτησαν γεμάτοι απορία ο πόντικας και η ποντικίνα. Αφού είσαι πιο ψηλά απ΄ όλους, βλέπεις όλον τον κόσμο, δίνεις ζωή σε όλα τα ζώα και τα φυτά της γης, όλοι σε αγαπούν και σε θαυμάζουν. Κανένας δεν μπορεί να σε νικήσει.
- Και όμως κάνετε λάθος. Με νικάει το σύννεφο. Όταν μπαίνει μπροστά μου, τίποτα δεν μπορώ να κάνω.
Δίκιο έχει, σκέφτηκαν οι ποντικοί. Χαιρέτησαν και έφυγαν.
Την άλλη μέρα πήγαν και βρήκαν το σύννεφο, που ήταν γκρίζο και τεράστιο.
Το σύννεφο τους καλωσόρισε και οι ποντικοί του είπαν το σκοπό της επίσκεψής τους.
- Ο ήλιος μας είπε πως εσύ είσαι δυνατότερος από εκείνον και γι αυτό ήρθαμε σε σένα, αφού θέλουμε να παντρέψουμε την κόρη μας την ποντικούλα με τον καλύτερο και τον δυνατότερο.
Το σύννεφο κουνήθηκε, άλλαξε σχήμα, έγινε πιο γκρίζο και είπε:
- Μεγάλη η τιμή που μου κάνετε να παντρευτώ τη μοναχοκόρη σας, μα αφού θέλετε τον καλύτερο και τον δυνατότερο να ξέρετε ότι δεν είμαι εγώ αυτός.
- Και ποιος είναι; ρώτησαν με απορία οι ποντικοί.
- Είναι ο αέρας, απάντησε το σύννεφο. Όταν φυσάει με πηγαίνει όπου θέλει. Όσο κι αν αντισταθώ δεν καταφέρνω να τον νικήσω.
- Δίκιο έχεις, είπαν οι ποντικοί και έφυγαν.
Σε λίγες μέρες ετοιμάστηκαν και ξεκίνησαν για ένα μακρινό ταξίδι, πέρα μακριά, στη χώρα του αέρα.
Κάποτε έφτασαν. Βρήκαν τον αέρα και του είπαν πως ήρθαν να του ζητήσουν να παντρευτεί την κόρη τους την ποντικούλα, αφού εκείνος είναι ο δυνατότερος απ΄ όλους.
- Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε και ευχαρίστως θα παντρευόμουν την κόρη σας, αλλά, δυστυχώς, δεν είμαι ο δυνατότερος από όλους.
- Δεν είσαι; και ποιος είναι;
- Ελάτε μαζί μου, είπε ο αέρας και τους οδήγησε σε ένα ψηλό σημείο. Εκεί σταμάτησε, έδειξε μπροστά με το δάχτυλό του και είπε:
- Δυνατότερος από μένα είναι αυτός εκεί ο ψηλός πύργος. Χρόνια και χρόνια προσπαθώ να τον γκρεμίσω και δεν τα ΄χω καταφέρει ακόμα. Φυσάω με όλη μου τη δύναμη και δεν κουνιέται ούτε ρούπι από τη θέση του. Αυτός είναι, λοιπόν, καλύτερος και δυνατότερος από μένα και αξίζει να παντρευτεί τη μοναχοκόρη σας.
Οι ποντικοί χαιρέτησαν τον αέρα, τον ευχαρίστησαν και έφυγαν.
Περπάτησαν, περπάτησαν και έφτασαν στον ψηλό πύργο.
Στάθηκαν και τον κοίταζαν.
- Πω, πω! Τι μεγάλος και ψηλός είναι! Σαν να ΄χε δίκιο ο αέρας. Βρήκαν, επιτέλους, το δυνατότερο και τον καλύτερο γαμπρό για την κόρη τους.
Χαιρέτησαν τον πύργο και του είπαν γιατί τον επισκέφτηκαν.
Ο πύργος γελώντας απάντησε:
- Νομίζετε, αγαπητοί μου ποντικοί, ότι εγώ είμαι ο δυνατότερος απ΄ όλους; Πόσο λάθος κάνετε! Μάθετε, λοιπόν, πως δυνατότεροι απ΄ όλους είστε εσείς, οι ποντικοί. Ναι, καλά ακούσατε. Εσείς οι ποντικοί, ξανάπε ο πύργος και ο πόντικας και η ποντικίνα έμειναν να τον κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη.
- Μα πώς; ρώτησαν.
- Να, είπε ο πύργος. Εγώ μπορεί να είμαι μεγάλος και ψηλός, αλλά εσείς οι ποντικοί χρόνια τώρα σκάβετε και τρώτε τα θεμέλιά μου. Έχετε ανοίξει τόσο πολλές τρύπες που με δυσκολία κρατιέμαι όρθιος. Λίγο ακόμα να σκάψετε και θα γίνω ένας μεγάλος σωρός από πέτρες και χώματα.
Αυτά είπε ο πύργος και οι ποντικοί κοιτάχτηκαν παραξενεμένοι και άφωνοι.
Σε λίγο ευχαρίστησαν τον πύργο και γύρισαν στη φωλιά τους.
Εκεί βρήκαν την ποντικούλα να τους περιμένει. Αγκαλιάστηκαν και αποφάσισαν ότι η αγαπημένη τους μοναχοκόρη έπρεπε να παντρευτεί έναν καλό και δυνατό ποντικό, αφού οι ποντικοί ήταν οι δυνατότεροι, οι καλύτεροι και οι πιο σπουδαίοι από όλους.
Και πραγματικά σε λίγο καιρό η ποντικούλα παντρεύτηκε έναν όμορφο, νεαρό ποντικό, καφετί και μεγάλο, με στρογγυλά χαριτωμένα αυτάκια και με μια μακριά ουρά.
Ήταν έξυπνος και αγαπούσε πολύ τη γυναίκα του την ποντικούλα.
Όλοι ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Γλέντησαν και χόρεψαν στο γάμο.
Σε λίγο καιρό είχαν και δυο παιδάκια, δυο μικρούς ποντικούληδες που πιο όμορφοι πουθενά στον κόσμο δεν υπήρχαν.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Ιδέες για κατασκευές με τα παιδιά.

Μπορείτε πολύ εύκολα να διακοσμήσετε με τα παιδιά στο σπίτι ένα μικρό γλαστράκι σας. Θα χρειαστείτε πολύχρωμα καλαμάκια αναψυκτικών, μια ταινία διπλής όψεως, ένα γλαστράκι ύψους έως 15 εκατοστά και βέβαια πολλή όρεξη... Η διαδικασία είναι απλή. Κολλήστε οριζόντια στο γλαστράκι τρεις λουρίδες ταινία διπλής όψης ως εξής: μία στο κάτω μέρος, μία στη μέση και μία στο πάνω μέρος της γλάστρας. Έπειτα, πάρτε ένα-ένα τα καλαμάκια και κολλήστε τα κάθετα στις τρεις ταινίες, το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς να αφήνετε κενά ανάμεσα τους. Καλό είναι να βάζετε τα καλαμάκια όπως θα τα τοποθετούσατε στο ποτήρι, δηλαδή με το μικρό αναδιπλούμενο τμήμα τους προς τα πάνω, ώστε αν το γλαστράκι είναι πολύ μικρότερό τους, να διπλώσετε το αναδιπλούμενο τμήμα προς τα έξω. Έτσι θα δοθεί στο γλαστράκι ένα επιπλέον στόλισμα. Όπως και να έχει πάντως, το αποτέλεσμα θα είναι όμορφο, απλώς και μόνο επειδή δημιουργήθηκε από εσάς και τα παιδιά.

  Τώρα που έρχεται το καλοκαίρι, μπορείτε να φτιάξετε στην αυλή ή στη βεράντα μια μικρή σκηνή Ινδιάνων για τους μικρούς μας μπόμπιρες. Θα χρειαστείτε: τέσσερα καλάμια όσο το δυνατόν μεγαλύτερα (ας επιστρατευτούν οι παππούδες στα χωριά...), ένα άσπρο σεντόνι, πολύχρωμες κορδέλες και σπάγκος. Στην αρχή πρέπει να δέσετε τα τέσσερα καλάμια μεταξύ τους σε σχήμα κώνου, περνώντας το σπάγκο ανάμεσά τους και δένοντάς τα στην κορυφή τους. Έτσι, στο πάνω μέρος τα καλάμια θα ακουμπούν το ένα το άλλο, ενώ στο κάτω μέρος θα απομακρύνονται δημιουργώντας το σκελετό της σκηνής. Το δεύτερο βήμα είναι να ντύσουμε τη σκηνή με το σεντόνι. Τυλίξτε το σεντόνι πάνω στα καλάμια αφήνοντας ένα συμμετρικό κενό σε μια πλευρά της, όπου θα είναι η είσοδος της σκηνής. Για να συγκρατήσετε το σεντόνι χρησιμοποιήστε τις κορδέλες, που  θα τις τυλίξετε στο πάνω μέρος των καλαμιών, ώστε να συγκρατήσουν το σεντόνι. Δέστε τις κορδέλες μία μία, σε διάφορα μήκη κι αφήστε τις να πέφτουν πάνω στο άσπρο σεντόνι για να το χρωματίζουν. Αν δεν τα καταφέρετε να στερεώσετε καλά το σεντόνι στη πλευρά της εισόδου, χρησιμοποιήστε και μανταλάκια από το άπλωμα των ρούχων, αλλά κρύψτε τα κάπως αναδιπλώνοντας το σεντόνι. Όταν η σκηνή ολοκληρωθεί, μπορείτε να βάλετε στο πάτωμά της ένα κουρελάκι, όπου θα κάθεται ο μικρός σας Ινδιάνος ή η μικρή σας Ινδιάνα. Καλή διασκέδαση!