Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Σαν άλλοτε...

  Τώρα που είναι καλοκαίρι και περνάμε περισσότερη ώρα σε ανοιχτούς και υπαίθριους χώρους με τα παιδιά μας, ας θυμηθούμε κάποια παιχνίδια από τα παλιά..
  Όσοι παίζατε κουτσό, πάρτε μια κιμωλία και σχεδιάστε στο έδαφος τετράγωνα με αριθμούς. Θυμηθείτε πού βάζαμε και εμείς ως παιδιά μονά και διπλά τετράγωνα ή αυτοσχεδιάστε μετρώντας δέκα τετράγωνα. Παρακινήστε τα μικρά παιδιά να διασχίσουν με κουτσό τα τετράγωνα χωρίς να πέσουν και χωρίς να ακουμπήσουν τα όρια της κιμωλίας.Παίξτε κι εσείς μαζί τους και θα δείτε ότι θα ξετρελαθούν.Νικητής είναι αυτός που καταφέρνει να περάσει όλη τη διαδρομή των τετραγώνων χωρίς πτώση και άγγιγμα των ορίων. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται όταν τα τετράγωνα γίνονται όλο και πιο μικρά.
  Αν ο διαθέσιμος για παιχνίδι χώρος είναι μεγάλος και η παιδική παρέα μεγαλύτερη, τότε πάρτε τη μπάλα και παίξτε "μήλα". Δύο παιδιά κάθονται αντικριστά κι απομακρυσμένα το ένα από το άλλο κι έχουν ανάμεσά τους τα υπόλοιπα παιδιά. Οι δύο ακρινοί πετούν ο ένας στον άλλο την μπάλα με σκοπό όμως να ακουμπήσουν κάποιο από τα άλλα παιδιά. Όποιον ακουμπήσουν τότε αυτός "καίγεται" και βγαίνει από το παιχνίδι. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα κάποιος να πιάσει την μπάλα και τότε αυτός κερδίζει μια "ζωή", όποτε μπορεί, ακόμη κι αν τον ακουμπήσουν, να μη βγει από το παιχνίδι.Οι "ζωές" αυξάνονται, όσο περισσότερες φορές κάποιος πιάσει την μπάλα. Το παιχνίδι τελειώνει όταν όλα τα παιδιά καούν και βγούν από το παιχνίδι. Τότε δύο άλλοι κληρώνονται και παίρνουν τη θέση τους στα άκρα και ξεκινά νέος γύρος.
  Ένα παιχνίδι βγαλμένο από τα παλιά είναι και το "λαστιχάκι". Πόσες νυν μαμάδες ως κορίτσια δεν πηδούσαν σαν τρελά σε διάφορα ύψη το λάστιχο που πιανόταν στα πόδια των φιλενάδων τους...Τι σας θυμίζω τώρα, ε...; Και γιατί απευθύνομαι μόνο σε μαμάδες; Γιατί η αλήθεια είναι ότι με το λαστιχάκι έπαιζαν κυρίως τα κορίτσια. Για το παιχνίδι αυτό χρειαζόμαστε ένα λάστιχο ραπτικής περίπου δύο μέτρων, το οποίο το ενώνουμε και το περνάμε κι από τα δυο πόδια δύο παιδιών, που κάθονται αντικριστά και σε τέτοια απόσταση ώστε το λάστιχο να τεντωθεί καλά. Το τρίτο παιδί πρέπει να "μπαινοβγαίνει" στο χώρο που της έχουν δημιουργήσει τα δύο άλλα παιδιά χωρίς να μπλεχτεί με το λάστιχο.Θα βάζει πότε το ένα πόδι μέσα, πότε το άλλο και πότε και τα δύο μαζί και πάντα θα τα βγάζει μετά έξω, χωρίς όμως να πατήσει ή να μπλέξει το λάστιχο. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται, όταν το σηκώνουμε το λάστιχο όλο και πιο ψηλά στα πόδια των ακρινών παιχτών. Όσες θυμάστε και διάφορα κόλπα "κεντήματος" που πραγματοποιούσαν οι πιο έμπειρες στο λαστιχάκι, διδάξτε τα στα παιδιά. Νικήτρια είναι αυτή που θα φτάσει το λάστιχο πιο ψηλά από τους υπόλοιπους, αφού πρώτα όμως έχει συμφωνηθεί πώς ακριβώς θα είναι το πρόγραμμα των αλμάτων μέσα κι έξω από το λάστιχο, ώστε όλοι οι παίκτες να εκτελούν τα ίδια άλματα.
  Αφήνουμε το λάστιχο και πάμε στο σκοινάκι. Ατομικό ή ομαδικό έχει πάντα ενδιαφέρον. Ως ομαδικό μπορεί να γίνει με τέσσερις το πολύ παίκτες.Ένα χοντρό και κάπως βαρύ σκοινί, που θα το πάρετε από το σιδερά της γειτονίας, περίπου τριών-τεσσάρων μέτρων κρατιέται από δύο παίκτες που κάθονται αντικριστά σε απόσταση περίπου 2,5 μέτρων.Οι παίκτες αυτοί γυρίζουν το σκοινί γύρω-γύρω και ο άλλος παίκτης (ή δύο παίκτες), που κάθονται ανάμεσα στους ακρινούς, πηδούν για να περάσουν από πάνω του. Κάθε φορά που γίνεται ένα πετυχημένο άλμα χωρίς να πιαστεί το σκοινί στα πόδια του μεσαίου παίκτη, αυτός μετράει κι έναν πόντο. Αν μπερδευτεί το σκοινί στα πόδια του, δίνει τη σειρά του στους άλλους και κρατάει αυτός το σκοινί. Νικητής είναι αυτός που θα πετύχει το μεγαλύτερο αριθμό αλμάτων. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται όταν οι δύο ακρινοί παίκτες γυρνούν με μεγαλύτερη ταχύτητα το σκοινί. Ατομικά το σκοινάκι το γυρίζει ο καθένας μόνος του πάνω από το κεφάλι του και κερδίζει όποιος πραγματοποιήσει τα περισσότερα άλματα. Στο ατομικό παιχνίδι το σκοινάκι είναι περίπου δύο μέτρων, ανάλογα και με το ύψος του παιδιού.
  Τα παιχνίδια δεν έχουν τελειωμό. Είτε είναι παλαιότερα είτε νεότερα είτε εφευρίσκονται από τα πιτσιρίκια μας αυθόρμητα, καλό είναι να ενισχύονται και να δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να εκτονωθούν και να ευχαριστηθούν με ομαδικές δραστηριότητες.Αυτές θα τα βοηθήσουν να χαρούν τους ανοιχτούς χώρους και να ξεχάσουν για λίγο τους περιορισμούς στην ένταση της φωνής και της κίνησης, που επιβάλλουν τα διαμερίσματά μας. Αυτές είναι που θα τα κάνουν να σας παρακαλούν να ξαναπάτε στο πάρκο ή στη μεγάλη βεράντα του Αντωνάκη, γιατί πέρασαν πολύ πολύ όμορφα και θέλουν και πάλι να παίξουν εκεί.Μην τους το στερήσετε λοιπόν για κανένα λόγο. Καλά να περνάτε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου